
Mi grupo favorito es Berri Txarrak, un grupo de Lekunberri, Nafarroa. Sus letras son lo mejor que hay. Esta se llama Biziraun y tiene de todo, amor, critica, reflexiones sobre los sentimientos...
Ezagutzen ez dudan herri batean
bat-batean, isilean bezala agertu naiz
kafetegi barrura sartu, lekua hartu
eta nire ingurura begiratzen jarri naiz
bikote bat muxuka mundua desafiatzen
bizitza xurgatzen
muxuz-muxu maitasuna puzten
ez dute besteentzako lekurik apenas uzten
telebistari begira jarri naiz, naiz, naiz...
Nahiz eta albisteek, berri guztiek,
berri gehienek
hortzak erakusten dioten zorionari,
zorion apurrari
Sanzek ezetz, ezetz euskarari
hiru palestinar zulora, Real Madrilek gola
arma tiro pum, atxilotu lotuak edonun
eta galdetzen dut zer ote den hau
bizi ala iraun, bizi ala iraun, biziraun zu barik
Noizean behin barre egin
bakoitzak bere ikarak gordetzen ditu berekin
halakoak gara ezinegona, zulo sakona
sentitzen dudana ez da batere ona
batzuetan, askotan, gehiegitan, oso maiz
gaizki nabilela ohartzen naiz
kamarero: kafe bat, hutsa ta doblea
gaur ez dut ametsik egin nahi, nahi, nahi...
Nahikoa da, ez dut ilunegi azaldu gura
altxa aingura
eta bakarrik atera nahiko nuke kanpoko mundura
baina kosta egiten zait, kosta egiten zait, bai
ta ez naiz ari,
ez naiz ari damu eta erruei buruz
hainbat zauri irekirik ditut
horixe da dena, barkatu
Behin idatzi zenuen eleberri hura
nire poemengatik trukatu nahi nuke
jakiteko behingoz ni sufritzen ari nintzen bitartean
zu zertan ari zinen
zertan ari ote zinen.
Dirudizun bezain zoriontsu izan zaitezen opa dizut.
Es una pena que al traducirla pierda tanto.
He aparecido de repente,
como en silencio en un pueblo que no conozco,
entro a una cafetería, pillo sitio
y me pongo a mirar a mi alrededor:
una pareja besándose, desafiando al mundo,
succionando vida,
inflando beso a beso su amor,
hasta que apenas dejan sitio para los demás
me pongo a mirar a la televisión...
Y las noticias,
todas o casi todas las noticias
le enseñan los dientes a la felicidad,
la escasa felicidad:
Sanz dice que no al euskera
tres palestinos al hoyo, gol del real Madrid,
arma tiro pum, detenidos atados en cualquier parte
y me pregunto qué es esto
si vivir o permanecer vivo,
vivir o permanecer vivo, sobrevivir sin ti...
Reír de vez en cuando
cada cual se guarda sus miedos para sí mismo
somos así
ansiedad, un pozo profundo,
no es nada bueno lo que siento
a veces, a menudo, demasiadas veces,con mucha frecuencia
me doy cuenta de que estoy mal
camarero: un café; sólo y doble
camarero: un café; sólo y doble
esta noche no quiero soñar...
Basta ya, no quiero parecer demasiado oscuro
sólo quiero levantar el ancla y salir al mundo exterior
pero me cuesta, sí
y no hablo de arrepentimientos ni de culpas
es que tengo varias heridas aún abiertas
eso es todo, perdona.
Quisiera cambiar aquella novela que escribiste una vez
por mis poemas,
para saber de una vez por todas
qué es lo que hacías mientras yo estaba sufriendo.
Deseo que seas tan feliz como pareces.
No hay comentarios:
Publicar un comentario